3-3-2014
Vandaag de laatste dingen uitzoeken, inpakken en bedenken of je toch niet wat vergeten bent. Koffers op de weegschaal voor maximaal 23kg. en dat lukt aardig. Afspraken gemaakt voor het thuisfront voor de planten de vuilnisbak etc. , je kent dat wel.
fietsen en nog meer door Christo
donderdag 11 oktober 2018
maandag 3 maart 2014
Maandag 3 maart 2014
Vandaag de laatste loodjes en de punten op de i.
Koffers zijn dicht en geven 23kg. aan op de weegschaal. Prima!
Ingechecked en boardingpassen geprint .
Koffers zijn dicht en geven 23kg. aan op de weegschaal. Prima!
Ingechecked en boardingpassen geprint .
zondag 23 februari 2014
Afrikareis 2014
Rondreis door Zuid Afrika, Zimbabwe, Botswana en Namibie (nog niet helemaal zeker).
Geschat aantal km. is 9000.
Met 4 auto's ( 4x4) met 10 vrienden (M/V)
Geschat aantal km. is 9000.
Met 4 auto's ( 4x4) met 10 vrienden (M/V)
zondag 16 september 2012
fietstocht naar Rome
Verslag van mijn fietstocht in 2009 van Hazerswoude-Dorp naar Rome.
De voorbereiding
De alternatieven via Venetië , Ravenna en Assisi laat ik links liggen. Ik ga voor de hoofdroute, die ook de zwaarste moet zijn. Alleen het stuk tot Roermond heb ik zelf bepaald omdat ik natuurlijk vanuit Hazerswoude vertrek.
De Alpen zien er pittig uit , maar de Apenijnen zijn zwaarder.
Na een voorbereiding die vooral in het teken stond van ‘hoe kom ik terug naar Nederland’, is het vrijdagmorgen de 21e zover. De terugreis is nu geregeld omdat Alice samen met Ria met de auto in vier dagen rustig naar Rome komt rijden en daar op een camping een mobilhome heeft gehuurd om nog een paar dagen in en rond Rome rond te kijken en aansluitend nog een weekje ergens in Toscane om Florence en Sienna te bezoeken.
Ik had gisteren al willen vertrekken, maar omdat de auto kuren vertoonde, moest ik er eerst nog mee naar de garage en dat leverde dus een dag vertraging op.
Mijn tentje heb ik vorig jaar weinig gebruikt, maar dat zal nu wel anders worden. De meeste etappes uit de boekjes eindigen op een camping. Ik heb een nieuwe brander van Primus gekocht om zo nu en dan wat te kokkerellen of een kop koffie te maken. Ben benieuwd of hij het goed doet. De overige zaken in mijn bagage zijn vertrouwd, die hebben al meerdere fietsreizen meegemaakt.
Verslag van mijn fietstocht in 2009 van Hazerswoude-Dorp naar Rome.
De hele route tot aan Rome.
De route van het 1e boekje.
Dit boekje brengt me door Duitsland tot Bregenz.
Op dag 11 zit ik in Bregenz te ontbijten en komt het 2e boekje op tafel.
deze tekst tbv routekaart
Dag-1: van Hazerswoude naar Aarle Rixtel 134,3 km. 10 m 0m
Vrijdag 21 augustus 2009 Het gaat vlot en om half 12 al ben ik bij Sylvia. Ze maakt voor mij een kop koffie en een boterham klaar en als ik na drie kwartier weer vertrek, geeft ze me nog een banaan en een flesje water mee. De route gaat nu over de dijk langs de Merwede. Bij Drunen heb ik wat omgereden, maar met wat vragen kreeg ik toch telkens de kortste route. De
Dag-2: van Aarle Rixtel naar Birkesdorf 124,8 km. 100 m 0m
Zaterdag 22 augustus 2009Ik volg voor een groot deel de N279 en ongemerkt zit ik ineens in Horn dat aan de Maas ligt recht tegenover Roermond. Voor mijn gevoel was dat nog veel verder weg. Het is hier een groot watersportgebied door alle afgravingen in de Maas. Roermond ligt snel achter me en in St. Odliënberg doe ik mijn eerste inkopen: cola, twee bananen, twee nectarines en een halve liter kwark.
Op de drukke markt in Vlodrop eet ik met moeite een broodje van het ontbijt en met smaak de kwark. Het is precies als op de eerdere fietstochten, brood eten gaat moeizaam. De mensen om me heen lopen allemaal te genieten van een lekker stukje vis van de viskraam. Ik schrijf hier een stukje van mijn verslag en moet nu na 70km. het boekje van Reitsma raadplegen omdat nu zijn route is. Hier moet ik ook kiezen uit de alternatieven die hij geeft en da wordt het ‘asfalt-alternatief’. Er moeten vandaag ongeveer 125 km. gereden worden en via de onverharde wegen over de hoofdroute gaat dat misschien niet lukken. De wegen zijn stil en gaan door een landbouwgebied, waar de route snel te vinden is. Slechts een paar maal vraag ik de weg, eigenlijk alleen om bevestiging te krijgen dat ik goed zit.
Een ander stel met tentje is gearriveerd en dat blijken Nederlanders te zijn die met de trein naar Dresden zijn gegaan en vandaar naar huis fietsen. Ze hoeven dus niets te regelen voor een terugreis, dat heeft dus voordelen. De dagjesmensen zijn inmiddels vertrokken en bij de tent maak ik nog een kop chocola. Het water is op mijn nieuwe brander razendsnel heet! Het is nu negen uur en nog steeds licht.
Dag-3: van Birkesdorf naar Remagen 90,1 km. 315m 375m
Zondag 23 augustus 2009Het is weer wennen om op een matje te slapen, maar het ging redelijk goed. Wel vroeg al wakker, om kwart voor vijf, even door de kou naar het toilet en om half zeven zit ik overeind. Het is droog buiten en al licht, dus opruimen, aankleden en koffie maken. De tent gaat nat, door de condens, in de opberghoes. Op de fiets heb ik geen jack nodig, ’t is lekker weer en erg stil op de weg, maar wel veel mensen die de hond uitlaten. De korenvelden zijn allemaal gemaaid maar er staan nog wel klaprozen in de berm.
Verder op de middag nemen twee Duitse koppels, aan wie ik de weg vroeg, me op sleeptouw via een kortere weg naar Bahnhof Kottenforst, dat kennelijk een alom bekende uitspanning heeft. Ze vragen me even mee te gaan en bieden me een cola aan. We kletsen wat en als ik vertrek wensen ze me een heel goed reis.
de Rijn, op weg naar Remagen
|
Het sanitair is prima en voor de eerste keer kan ik nu mijn kleren wassen. De douche werkt met muntjes en een jongen die bij de muntjesautomaat voor me staat, krijgt op zijn inworp van 50 Eurocent een hele handvol munten. Dat betekent dus dat als mijn geld er in gaat de muntjes op zijn! En zo gaat het ook. Ik krijg er dan een paar van hem en kan toch lekker douchen. Van Tineke en Eric uit Zuid Afrika komt er een aanmoedigings-SMS binnen en om zes uur bel ik Alice voor mijn verslag van vandaag. Op het terras van het restaurant van de camping een lekker biertje en daarna, na enig wachten omdat de dame die bedient ook in haar eentje de keuken moet doen (zondag=ruhetag kennelijk), lekker gegeten. Gekletst met een Duitser die in Spanje gewoond heeft maar de Camino nog niet gereden heeft en zegt dat ie dat, na mijn verhaal, volgend jaar dan gaat doen. Een Nederlands stel biedt me een appelsapje aan en om tien uur zit ik al in mijn slaapzak om te schrijven. De treinen die aan weerskanten van de Rijn langs rijden maken behoorlijk wat lawaai, maar ik val toch snel in slaap.
Dag-4: van Remagen naar St.Goar am Lorelei 86,1 km. 10m 0m
Maandag 24 augustus 2009
Het Deutsche Eck, Moesel en Rijn komen hier samen
|
De camping ligt, als zoveel campings hier, pal langs de Rijn en er staan veel Nederlanders. Er zijn mooie plekjes genoeg om uit te kiezen en als alles netjes op orde is, krijg ik van de achterbuurman onder zijn luifel 2 biertjes. Alléén bier drinken vindt hij niet gezellig. Hij is een echte motor- en quadfanaat.
Op het terrein staan keurige stenen hokjes met 1-persoons douche,toilet en wastafel. Ziet er perfect uit! Even buiten de camping eet ik in hotel-restaurant Keutman en drink voor het eerst deze reis een Apfelschorle (appelsap met prikwater). Twee lekkere stukjes vlees ‘Hawai’ en een mixijsje met slagroom toe voor €18,70. Hier spreekt de sluiswachter van Oud Verlaat me aan, die hier met zijn vrouw ook zit te eten. Ik beloof dat ik langs kom als ik weer op de fiets in de buurt ben.
Dag-5: van St.Goar am Lorelei naar Nierstein 79,4 km. 205m 185m
Dinsdag 25 augustus 2009
Vannacht om 4 uur hevig onweer en regenmaar de tent heeft het prima gehouden. Ik ben weer in slaap gevallen maar toch om 6:15 weer op. Een fietstas was niet goed dicht waardoor er water in was gelopen, maar gelukkig zaten mijn routeboekjes twee maal in plastic verpakt.
Op een terras langs de weg een lekker biertje genomen en mijn verslag geschreven. Een SMSje van en naar Corrie en even kijken hoe het er bij de Italiaan uitziet. Prima dus.
pont bij Nierstein
Dag-6: van
Nierstein naar Heidelberg 86,3 km. 15m
Woensdag 26 augustus 2009
Door dit oponthoud zit ik
pas om half tien op de fiets op weg naar de pont. Al snel ontmoet ik Nederlands
stel, Rik Jan (windtunneltechnicus) en Tamara (fysiotherapeute in een
ziekenhuis) uit Zwolle, die voor een zevenweekse reis naar Toscane onderweg
zijn. We rijden samen op maar ik moet mijn tempo wat matigen. Op een gegeven
moment wil Rik Jan stoppen omdat hij de as van zijn voorwiel niet vertrouwt. We
proberen hem te demonteren, maar hebben niet het juiste gereedschap, dus moet
hij in Heidelberg maar een fietsenmaker opzoeken. Af en toe dwalen we van de
route af en moeten wat zoeken, maar gelukkig staan er veel fietspadenbordjes.
Weinheim is een mooi groot dorp maar op een of andere manier heb ik vandaag
geen foto’s gemaakt.
Na een gevaarlijke
oversteek over de drukke verkeersweg komen we om vier uur op een wat primitief,
onverzorgd grasveld, maar de kiosk is open van 7:00-22:00 met betaalbare
prijzen voor eten, dat kan hier dus ook, drinken en ontbijt. Voor we de tent
opzetten nemen we eerst een biertje want het is warm geweest vandaag en ik
krijg van Tamara een sterk elastiekje waarmee ik de handrem van mijn fiets kan
vastzetten. Mijn fiets blijft dan op een helling ook gewoon staan.
Na het douchen en de slaapplek in orde
maken, gaan we met z’n drieën eten. Ik bestel rundvlees met Meerrettichsaus
(mierikswortel). Mevrouw de kokkin komt naast me zitten en vraagt of ik zeker
weet dat ik dat wil hebben en of ik weet wat het is. Leuk! Ik denk dat het pittig is maar
kan niet op de Nederlandse naam komen. Ze waarschuwt me, maar ik vind het
prima. Ik eet voortreffelijk voor €7,80
met weer een Apfelschorle. We kletsen de hele avond en bestellen nog een fles
wijn, maar tegen elven is het toch tijd om te gaan slapen.
Dag-7: van
Heidelberg naar Pforzheim 107 km. 245m
Donderdag 27 augustus 2009
Vanaf
de camping weer 7km. terug naar Heidelberg en daar de route van R. weer
oppikken. Ik ga niet het oude centrum in, daarvoor moet ik te veel klimmen. In
de stad is de weg makkelijk te vinden. Het is al snel warm maar gelukkig rijd
ik hele stukken door het bos en dat koelt lekker af.
Wat
later ontmoet ik een vriendelijk Duits echtpaar dat in een flink tempo een
tochtje rijdt. We raken aan de praat en
ze nemen me mee, weg van de route van R. naar de andere kant van de spoorlijn
waar we veel meer in de schaduw rijden. Lekker. Op de foto
die ik van ze maak in Grotzingen, staat een beeldhouwwerk dat helemaal met
kettingzagen is gemaakt.
Ik had hier kunnen stoppen want er is een
camping, maar het is pas twee uur dus dan maar doorrijden. Enige tijd later
krijg ik weer een gids. Een Duitser in zijn blote bast met een hoog tempo neemt
me een flink eind mee tot Ispringen. Onderweg moet ik even stoppen om een
banaan te eten en even op adem te komen.
Tot Pforzheim moet er al aardig geklommen
worden. In Pforzheim zelf raak ik het spoor bijster. Veel vragen en het gaat
alleen maar naar beneden, dus terug naar boven is geen optie. Uiteindelijk kom
ik toch op de weg naar de jeugdherberg, maar die is veel verder weg dan
iedereen me telkens zegt en het is ook nog eens een steile klim naar boven en
dat na 107 km.
Bij het binnenlopen van de jeugdherberg is
er nergens een receptie of zoiets te bekennen, alleen deuren en een trap, ook
op de eerste verdieping en dan op de tweede verdieping achter een deur zie ik
een loket. Daar zit een niet al te vriendelijke jongen die me moeilijke regels
probeert uit te leggen over het lidmaatschap van JHB en zegeltjes en een pasje
dat hij niet voor me heeft. Ook de betaling gaat moeizaam en op de vraag of ik
hier of ergens anders wat kan eten en drinken moet hij het antwoord schuldig
blijven. Na een kwartier heb ik eindelijk de sleutel van een vierpersoonskamer
voor mezelf. Dan tassen van de fiets halen en met de lift naar boven en zelf
mijn bed opmaken, want dat kan er voor €27,60 niet vanaf. Na een lekkere douche
andere kleren aan en maar op onderzoek of ik nog wat te eten kan krijgen. Een
voorbijganger vertelt me dat er 500mtr. verderop een restaurant moet zijn. Om de
hoek is er 20 mtr. verder al een terras dat er gezellig uitziet in het
zonnetje. Met een bier (geen biertje) voor me schrijf ik mijn verlag en zoek
wat lekkers van de kaart. Twee grote niet gepaneerde schnitzels en een
pastagerecht plus nog een donker bier. Om half negen wordt het fris en ga ik
mijn kamer opzoeken. Ik kijk nog even bij mijn fiets die buiten onder een afdak
aan een houten paal vaststaat en dan zie ik het terras van zo-even vlak beneden
me. En die sufferd van de receptie weet van niks, onbegrijpelijk!
Dag-8: van Pforzheim
naar Tübingen 75,2 km. 435m
Vrijdag 28 augustus 2009 De klimmetjes in deze etappe zijn best pittig maar ik haal ze wel. Tot Hildritzhausen is de route vinden geen probleem, maar in Naturpark Schönbuch raak ik het spoor bijster en rijd een flink aantal kilometers de verkeerde kant op. Diverse malen vragen en dan lijkt het simpel, maar op een nieuwe y-splitsing of 4-sprong zonder duidelijke hoofdroute en richtingbordjes maak ik kennelijk de verkeerde keuzes. Gelukkig kom ik redelijk veel fietsers tegen en kom uiteindelijk in Bebenhausen van waar het nog maar 10km. is naar de camping in Tübingen. Op de fiets rijd ik dan even naar Tübingen terug en op een terras aan de Neckar wat gedronken, geschreven en met Alice gebeld. Eten doe ik niet hier, want dat zag er op de camping al goed uit. Een paar lekkere stukjes vlees met gebakken aardappel en salade. Nog een praatje met twee Engelse stellen die op de fiets hier rondtoeren, nog een kop koffie op het terras en een sudoku gedaan in mijn slaapzak.
Dag-9: van Tübingen
naar Sigmaringen 73,3 km. 580m
Zaterdag 29 augustus 2009
Mijn vrees voor deze eerste zware etappe, de beklimming van de Schwäbische Alp met percentages tot 7%, is ongegrond. Het kost wel moeite, maar het lukt prima. Als mijn hartslag te hoog wordt dan stop ik even, drink wat en dan weer verder. Na Melchingen, het hoogste punt op 737 mtr., is deze Alp een golvende hoogvlakte met akkers en mooie bossen. Alles nog schitterend groen in het najaar. De matige wind is op deze hoogte frisser, maar de zon schijnt volop en ik geniet omdat het hier, langs het riviertje de Lauchert, erg mooi is en het klimmen zo goed is gegaan. Op een bankje maak ik koffie en ik eet wat. Het is ontzettend stil hier.
Het wordt koud vannacht en Ineke vertelt
dat ze een thermometer bij zich heeft die overdag achter op de fiets zit. Om
half elf doe ik nog een sudoku zittend in mijn slaapzak en dan maar lekker
slapen.
Dag-10: van Sigmaringen naar Langenargen 89,2 km. 360m
Zondag 30 augustus 2009
|
zondag 20 februari 2011
Safari in 2010 door 6 landen in Afrika
2010 was het jaar dat we met onze vrienden uit Zuid Afrika een rondreis door 6 landen in Afrika gemaakt hebben. Vertrek vanuit Montagu, Zuid Afrika en dan door Zimbabwe, Zambia, Malawi, Tanzania en terug weer door Zambia, dan Botswana en Pretoria als eindpunt in Zuid Afrika.
We zijn 14 juli uit Nederland vertrokken en op 25 september weer terug. Een ervaring van zo'n 10 weken. Geweldig.
Dagboek van onze Afrikareis
Zuid-Afrika, Zimbabwe, Zambia, Malawi, Tanzania en Botswana
Dinsdag 13 juli 2010 DE LAATSTE DAG THUIS…………tot……………Zaterdag 25 september 2010 TERUG IN HAZERSWOUDE
Vandaag de laatste hand leggen aan de groentetuin. Rommel opruimen en nog weer eens worteltjes, bietjes en boontjes zaaien en ook nog winterbloemkool en boerenkool. Moet Jan K. vragen of hij dat wil uitplanten als het goed opkomt. De winterprei was zover dat ik die nog net zelf kon uitplanten, dus als we over ruim2 maanden weer terug zijn heb ik toch nog wat profijt van mijn tuin. De gladiolen beginnen uit te komen, dus die zijn voor wie langs komt.
Nog een keer met Eric en Tineke gebeld voor wat laatste kledingvragen ivm de Afrikaanse winter.
’s Middags alles definitief in de tassen en de labeltjes er aan gemaakt. Dan nog online inchecken en de boardingpassen printen. Dat was het laatste wat ik nog moest doen.
Ria heeft gevraagd of we bij haar komen eten, dan hebben we daar zelf geen rommel meer van. Daar hadden we uiteraard geen moeite mee. Morgen brengt zij ons ook naar Schiphol. Na het eten bijtijds naar huis, want we willen nog even met de jongens bellen. Marcel en Andre in Italie, Toscane en Richard met Leticia in Frankrijk aan de Ardèche. Ze hebben allemaal erg warm weer, net als wij, hoewel het sinds gisteren na de regen aardig is afgekoeld. Ze maken het goed.
Met Ria afgesproken dat zij ons morgen om half 7 komt halen. Anneke verzorgt weer de planten en de vissen en Jan past op de groentetuin.
Woensdag 14 juli 2010 NAAR SCHIPHOL EN VLIEGEN NAAR KAAPSTAD
Stipt op tijd belt Ria aan. Alle tassen staan klaar bij de deur en ik kan direct inladen. Ze zet ons bij departures af om kwart over 7 en gaat er gelijk vandoor. Voor ons nu de tijd zien door te komen. De ruimbagage hebben we snel afgegeven en we nemen ook direct maar de douane. Dan een kop koffie en op een bank een beetje rondkijken naar alle mensen die overal naar toegaan. Heel anders dan wanneer je op de fiets een reis maakt. Dan is iedereen die je tegenkomt direct een gesprekspartner voor het uitwisselen van de ervaringen onderweg.
Bij de bagagecontrole werd ik gefouilleerd omdat ik niet door de scanner wilde ivm mijn pacemaker. Eigenlijk was de wachttijd zo voorbij en konden we snel aan boord. In het vliegtuig nog een SMSje van Richard voor een goede vlucht, leuk zo op het laatste moment. Dat betekent dat ie aan ons gedacht heeft.
Krantje lezen, film bekijken, naar buiten turen en je verbazen over de enorme zandvlakte die de Sahara is. We vliegen dit keer over Algerije. Het is nu half 3 en we moeten nog 7 uur vliegen. Alice zit met open mond te slapen en vind het erg warm hier. Ik ook .
Eten smaakt goed, filmpje kijken enz.enz.
Om half 7 begint het donkerder te worden. Op het schermpje zien we dat ZA al donker is. Buiten (Angola) zien we overal vuren branden met opstijgende rookwolken. Wegen zijn niet te bekennen en ook geen steden. Er wordt nog een maaltijd bezorgt en we hebben niets te klagen. Buiten is het -51C op 11km hoogte. Plotseling gaat de tijd ineens snel en we naderen nu Zuid Afrika.
Om 10 uur zijn we soepel geland en de douaneafhandeling en de bagage gingen lekker snel. T&E hadden we al zien zitten, dus hard zwaaien.
Hartelijk welkom !! We keken onze ogen uit zoals alles op en rond de luchthaven gemoderniseerd was. Met Eric’s nieuwe Jeep naar Blouberg, de flat van Wayne en Astrid. Wayne ligt al op de bank te slapen. Die hebben we door ons bezoek uit zijn bed gejaagd. Op bed drinken we met z’n 4-en een lekker glas welkomstwijn, een poosje kletsen en dan slapen.
Donderdag 15 juli 2010 VAN BLOUBERGSTRAND NAAR MONTAGU
Om 9.15 zit ik gedoucht en al te werken aan mijn verslag.. Wayne is al vroeg vertrokken en Eric heeft ons op bed van thee en een stroopwafel voorzien. Het is mooi weer. Voor de flat ligt een inmiddels uitgebrand kolenschip op het strand. Eric leest de Nederlandse kranten van ons en de meiden overleggen wat we als ontbijt gaan halen. Dat moeten croissantjes en witte broodjes worden. Eric mag ze gaan halen.
Na het ontbijt gaan laden we onze bagage weer in de auto, halen de bedden af, de vloer wordt nog gedweild en dan vertrekken we. Eerst een bezoekje aan Sue, de moeder van Tanja uit Harare en haar man Georgio. Koffiedrinken en de werkplaats bekijken. G. bouwt violen en bassen en restaureert ze ook. Speciaal gereedschap maakt hij ook zelf. Heel bijzonder zijn z’n miniatuur houtschaafjes. We nemen een pakketje mee voor dochter, want daar gaan we een nachtje in hun tuin overnachten met de 3 auto’s.
Dan naar Worcester, even wat eten en dan naar de bank om dollars te halen. Dat kostte zowat 3 kwartier, terwijl alle formulieren al dagen tevoren waren ingevuld. Vreemde valuta halen is in ZA lang niet zo eenvoudig als in Nederland. Tineke moet haar nieuwe bril ophalen en Alice koopt een nieuwe broek. In Robertson naar de C1000 om inkopen te doen voor onderweg. We willen hier de noodvoorraad inslaan voor als we onderweg eens niets kunnen vinden om boodschappen te doen.
Het begint donker te worden als we in de Kockstraat in Montagu aankomen, dat wil zeggen dat het ongeveer half 6 is. Alle tassen worden uitgeladen, de honden begroet en dan direct door naar Astrid die voor ons zou koken. Hartelijk welkom door Astrid en de 2 kinderen. Ze heeft de open haard aangestoken en het is heerlijk warm. Lekker gekletst, met Mischka en Jordan gespeeld en lekker gegeten. Wayne zit in Johannesburg en komt morgen thuis. Omdat iedereen het een beetje zat is, besluiten we geen koffie meer te drinken en terug te gaan naar huis en direct onder de wol te kruipen. Het elektrische kacheltje heeft onze slaapkamer aardig op temperatuur gebracht. Het is koud buiten.
Vrijdag 16 juli 2010 Voorbereidingen
Lekker geslapen vannacht ondanks het vreemde bed. We voelen al wel dat het buiten nu echt koud is.
Even thee maken met een koekje er bij. Van Eric heb ik een Zuid Afrikaanse vuvuzela gekregen. Ik ga hem buiten even uitproberen en in no time staat Eric op de veranda. Hij is al aan de auto bezig en ik ga hem helpen met het uitsorteren van de spullen die hij mee wil nemen. Ik krijg een verkorte cursus caravan opzetten en bedienen. Het is tenslotte 2 jaar geleden dat we samen in Namibie met die wagen rondreden.
Na het ontbijt houden Tineke en Alice zich bezig met het noteren en inpakken van de reservevoorraad die we gisteren gekocht hebben. Alles krijgt een plekje in de caravan.
In de padstal; gaan we koffiedrinken, want we hebben telefoon gekregen dat er een wielertour langs komt en iedereen wordt gevraagd om als publiek langs de straat te gaan staan. Geen fietser gezien!! Wel Nel, de zus van Tineke, die ook op de fietsers zat te wachten.
Wim en Ria komen langs om nog wat paperassen te brengen en ons even te begroeten. Ze hebben ook de informatie van de 2-daagse tour op Lake Kariba bij zich. Ze hebben een iets grotere boot gehuurd. De 1e was voor 8 personen waarvan er 2 op dek moesten slapen en deze is voor 12 personen.
Vanavond gaan we met Johan en Ronell ergens eten. In restaurant The Mystic Tin heeft Tineke plaatsen gereserveerd en om half 8 is zijn we compleet. Er wordt Spaanse muziek gedraaid en het ziet er gezellig uit. Als voorgerecht nemen we 2 schalen met tapas, ja, ja. Ik vraag of de muziek flink zachter kan, want ik heb de grootste moeite om Ronell te verstaan die zacht Zuid Afrikaans spreekt . De hoofdgerechten zien er voortreffelijk uit en smaken uitstekend. We nemen geen koffie meer en nemen afscheid van onze tafelgenoten. Thuis nog wel een kop koffie en dan naar bed.
Zaterdag 17 juli 2010 het weekend zijn we nog ‘thuis’.
Vannacht heb ik veel wakker gelegen. Alice niet, die snurkt als een os. Bijtijds opgestaan, want we ( Eric dus) willen de rugby-wedstrijd zien van de Springbokken tegen Nieuw Zeeland. Jammer voor ZA maar ze worden dik ingemaakt. Enkele bezoekers/fans in de padstal, waar we ontbeten hebben, lopen boos naar buiten. We horen dat er in het huis van Monique is ingebroken. Ze heeft ook wel veel pech en dat terwijl ze net naar Jo’burg is voor een fietsreis met slechts 6 deelnemers. Ze heeft de trailer maar thuis gelaten en wat stoelen uit de bus verwijderd voor de tenten en de keukenspullen. Later de dag horen we dat een van de politiemensen in haar huis gaat slapen om op te passen. Dat is nog eens service! (Overigens is die politieman wel een bekende van Monique).
Bij de doe-het-zelver kopen we nog een paar reflectoren en blauwdraad (dik ijzerdraad) voor noodgevallen. Thuis maken we setjes van duplicaatdocumenten om in de auto van Wim en Ria te bewaren. Dan moet er nog een netje op maat gemaakt worden om voor de grill van de auto te hangen voor onderweg om gras en andere rommel tegen te houden. Het onderste deel van de bumper slopen we er af om op onverharde wegen geen zand te scheppen als we kuilen e.d. induiken.
Nel heeft ons uitgenodigd om bij haar te komen eten. Dit wordt de eerste keer dat we bij haar thuis komen. Alice en Tineke gaan lopen en Eric en ik ruimen de boel op en ik probeer mijn website te openen om bij te werken. Via m’n netbook kom ik niet op Eric’s netwerk, dan maar op zijn PC werken. Het duurt even want de verbindingen hier zijn aanmerkelijk trager dan in Nederland, maar het lukt. Even wat wetenswaardigheden van de afgelopen dagen er op gezet, maar niet m’n hele verslag want dan hebben we straks niets meer te vertellen.
Als we klaar zijn nemen wij de auto mee. Wim en Ria zijn ook even langs gekomen en met z’n allen genieten we van de lekkere hapjes die Nel gemaakt heeft. Om een uur of negen valt Eric bijna in slaap, vanochtend was ie heel vroeg wakker. Dus we stappen op en gaan terug naar de Kockstraat. Daar toch even een kop koffie gemaakt en om half 10 zitten we in bed! Niet liggen! Verslag bijwerken en warme voeten proberen te krijgen. Gelukkig staat er een elektrische radiator waar we even de sokken op warm maken en dan zakken we toch maar onderuit onder de dekens.
De rest volgt nog, maar nog even te veel andere dingen te doen......
We zijn 14 juli uit Nederland vertrokken en op 25 september weer terug. Een ervaring van zo'n 10 weken. Geweldig.
Dagboek van onze Afrikareis
Zuid-Afrika, Zimbabwe, Zambia, Malawi, Tanzania en Botswana
Dinsdag 13 juli 2010 DE LAATSTE DAG THUIS…………tot……………Zaterdag 25 september 2010 TERUG IN HAZERSWOUDE
Vandaag de laatste hand leggen aan de groentetuin. Rommel opruimen en nog weer eens worteltjes, bietjes en boontjes zaaien en ook nog winterbloemkool en boerenkool. Moet Jan K. vragen of hij dat wil uitplanten als het goed opkomt. De winterprei was zover dat ik die nog net zelf kon uitplanten, dus als we over ruim2 maanden weer terug zijn heb ik toch nog wat profijt van mijn tuin. De gladiolen beginnen uit te komen, dus die zijn voor wie langs komt.
Nog een keer met Eric en Tineke gebeld voor wat laatste kledingvragen ivm de Afrikaanse winter.
’s Middags alles definitief in de tassen en de labeltjes er aan gemaakt. Dan nog online inchecken en de boardingpassen printen. Dat was het laatste wat ik nog moest doen.
Ria heeft gevraagd of we bij haar komen eten, dan hebben we daar zelf geen rommel meer van. Daar hadden we uiteraard geen moeite mee. Morgen brengt zij ons ook naar Schiphol. Na het eten bijtijds naar huis, want we willen nog even met de jongens bellen. Marcel en Andre in Italie, Toscane en Richard met Leticia in Frankrijk aan de Ardèche. Ze hebben allemaal erg warm weer, net als wij, hoewel het sinds gisteren na de regen aardig is afgekoeld. Ze maken het goed.
Met Ria afgesproken dat zij ons morgen om half 7 komt halen. Anneke verzorgt weer de planten en de vissen en Jan past op de groentetuin.
Woensdag 14 juli 2010 NAAR SCHIPHOL EN VLIEGEN NAAR KAAPSTAD
Stipt op tijd belt Ria aan. Alle tassen staan klaar bij de deur en ik kan direct inladen. Ze zet ons bij departures af om kwart over 7 en gaat er gelijk vandoor. Voor ons nu de tijd zien door te komen. De ruimbagage hebben we snel afgegeven en we nemen ook direct maar de douane. Dan een kop koffie en op een bank een beetje rondkijken naar alle mensen die overal naar toegaan. Heel anders dan wanneer je op de fiets een reis maakt. Dan is iedereen die je tegenkomt direct een gesprekspartner voor het uitwisselen van de ervaringen onderweg.
Bij de bagagecontrole werd ik gefouilleerd omdat ik niet door de scanner wilde ivm mijn pacemaker. Eigenlijk was de wachttijd zo voorbij en konden we snel aan boord. In het vliegtuig nog een SMSje van Richard voor een goede vlucht, leuk zo op het laatste moment. Dat betekent dat ie aan ons gedacht heeft.
Krantje lezen, film bekijken, naar buiten turen en je verbazen over de enorme zandvlakte die de Sahara is. We vliegen dit keer over Algerije. Het is nu half 3 en we moeten nog 7 uur vliegen. Alice zit met open mond te slapen en vind het erg warm hier. Ik ook .
Eten smaakt goed, filmpje kijken enz.enz.
Om half 7 begint het donkerder te worden. Op het schermpje zien we dat ZA al donker is. Buiten (Angola) zien we overal vuren branden met opstijgende rookwolken. Wegen zijn niet te bekennen en ook geen steden. Er wordt nog een maaltijd bezorgt en we hebben niets te klagen. Buiten is het -51C op 11km hoogte. Plotseling gaat de tijd ineens snel en we naderen nu Zuid Afrika.
Om 10 uur zijn we soepel geland en de douaneafhandeling en de bagage gingen lekker snel. T&E hadden we al zien zitten, dus hard zwaaien.
Hartelijk welkom !! We keken onze ogen uit zoals alles op en rond de luchthaven gemoderniseerd was. Met Eric’s nieuwe Jeep naar Blouberg, de flat van Wayne en Astrid. Wayne ligt al op de bank te slapen. Die hebben we door ons bezoek uit zijn bed gejaagd. Op bed drinken we met z’n 4-en een lekker glas welkomstwijn, een poosje kletsen en dan slapen.
Donderdag 15 juli 2010 VAN BLOUBERGSTRAND NAAR MONTAGU
Om 9.15 zit ik gedoucht en al te werken aan mijn verslag.. Wayne is al vroeg vertrokken en Eric heeft ons op bed van thee en een stroopwafel voorzien. Het is mooi weer. Voor de flat ligt een inmiddels uitgebrand kolenschip op het strand. Eric leest de Nederlandse kranten van ons en de meiden overleggen wat we als ontbijt gaan halen. Dat moeten croissantjes en witte broodjes worden. Eric mag ze gaan halen.
Na het ontbijt gaan laden we onze bagage weer in de auto, halen de bedden af, de vloer wordt nog gedweild en dan vertrekken we. Eerst een bezoekje aan Sue, de moeder van Tanja uit Harare en haar man Georgio. Koffiedrinken en de werkplaats bekijken. G. bouwt violen en bassen en restaureert ze ook. Speciaal gereedschap maakt hij ook zelf. Heel bijzonder zijn z’n miniatuur houtschaafjes. We nemen een pakketje mee voor dochter, want daar gaan we een nachtje in hun tuin overnachten met de 3 auto’s.
Dan naar Worcester, even wat eten en dan naar de bank om dollars te halen. Dat kostte zowat 3 kwartier, terwijl alle formulieren al dagen tevoren waren ingevuld. Vreemde valuta halen is in ZA lang niet zo eenvoudig als in Nederland. Tineke moet haar nieuwe bril ophalen en Alice koopt een nieuwe broek. In Robertson naar de C1000 om inkopen te doen voor onderweg. We willen hier de noodvoorraad inslaan voor als we onderweg eens niets kunnen vinden om boodschappen te doen.
Het begint donker te worden als we in de Kockstraat in Montagu aankomen, dat wil zeggen dat het ongeveer half 6 is. Alle tassen worden uitgeladen, de honden begroet en dan direct door naar Astrid die voor ons zou koken. Hartelijk welkom door Astrid en de 2 kinderen. Ze heeft de open haard aangestoken en het is heerlijk warm. Lekker gekletst, met Mischka en Jordan gespeeld en lekker gegeten. Wayne zit in Johannesburg en komt morgen thuis. Omdat iedereen het een beetje zat is, besluiten we geen koffie meer te drinken en terug te gaan naar huis en direct onder de wol te kruipen. Het elektrische kacheltje heeft onze slaapkamer aardig op temperatuur gebracht. Het is koud buiten.
Vrijdag 16 juli 2010 Voorbereidingen
Lekker geslapen vannacht ondanks het vreemde bed. We voelen al wel dat het buiten nu echt koud is.
Even thee maken met een koekje er bij. Van Eric heb ik een Zuid Afrikaanse vuvuzela gekregen. Ik ga hem buiten even uitproberen en in no time staat Eric op de veranda. Hij is al aan de auto bezig en ik ga hem helpen met het uitsorteren van de spullen die hij mee wil nemen. Ik krijg een verkorte cursus caravan opzetten en bedienen. Het is tenslotte 2 jaar geleden dat we samen in Namibie met die wagen rondreden.
Na het ontbijt houden Tineke en Alice zich bezig met het noteren en inpakken van de reservevoorraad die we gisteren gekocht hebben. Alles krijgt een plekje in de caravan.
In de padstal; gaan we koffiedrinken, want we hebben telefoon gekregen dat er een wielertour langs komt en iedereen wordt gevraagd om als publiek langs de straat te gaan staan. Geen fietser gezien!! Wel Nel, de zus van Tineke, die ook op de fietsers zat te wachten.
Wim en Ria komen langs om nog wat paperassen te brengen en ons even te begroeten. Ze hebben ook de informatie van de 2-daagse tour op Lake Kariba bij zich. Ze hebben een iets grotere boot gehuurd. De 1e was voor 8 personen waarvan er 2 op dek moesten slapen en deze is voor 12 personen.
Vanavond gaan we met Johan en Ronell ergens eten. In restaurant The Mystic Tin heeft Tineke plaatsen gereserveerd en om half 8 is zijn we compleet. Er wordt Spaanse muziek gedraaid en het ziet er gezellig uit. Als voorgerecht nemen we 2 schalen met tapas, ja, ja. Ik vraag of de muziek flink zachter kan, want ik heb de grootste moeite om Ronell te verstaan die zacht Zuid Afrikaans spreekt . De hoofdgerechten zien er voortreffelijk uit en smaken uitstekend. We nemen geen koffie meer en nemen afscheid van onze tafelgenoten. Thuis nog wel een kop koffie en dan naar bed.
Zaterdag 17 juli 2010 het weekend zijn we nog ‘thuis’.
Vannacht heb ik veel wakker gelegen. Alice niet, die snurkt als een os. Bijtijds opgestaan, want we ( Eric dus) willen de rugby-wedstrijd zien van de Springbokken tegen Nieuw Zeeland. Jammer voor ZA maar ze worden dik ingemaakt. Enkele bezoekers/fans in de padstal, waar we ontbeten hebben, lopen boos naar buiten. We horen dat er in het huis van Monique is ingebroken. Ze heeft ook wel veel pech en dat terwijl ze net naar Jo’burg is voor een fietsreis met slechts 6 deelnemers. Ze heeft de trailer maar thuis gelaten en wat stoelen uit de bus verwijderd voor de tenten en de keukenspullen. Later de dag horen we dat een van de politiemensen in haar huis gaat slapen om op te passen. Dat is nog eens service! (Overigens is die politieman wel een bekende van Monique).
Bij de doe-het-zelver kopen we nog een paar reflectoren en blauwdraad (dik ijzerdraad) voor noodgevallen. Thuis maken we setjes van duplicaatdocumenten om in de auto van Wim en Ria te bewaren. Dan moet er nog een netje op maat gemaakt worden om voor de grill van de auto te hangen voor onderweg om gras en andere rommel tegen te houden. Het onderste deel van de bumper slopen we er af om op onverharde wegen geen zand te scheppen als we kuilen e.d. induiken.
Nel heeft ons uitgenodigd om bij haar te komen eten. Dit wordt de eerste keer dat we bij haar thuis komen. Alice en Tineke gaan lopen en Eric en ik ruimen de boel op en ik probeer mijn website te openen om bij te werken. Via m’n netbook kom ik niet op Eric’s netwerk, dan maar op zijn PC werken. Het duurt even want de verbindingen hier zijn aanmerkelijk trager dan in Nederland, maar het lukt. Even wat wetenswaardigheden van de afgelopen dagen er op gezet, maar niet m’n hele verslag want dan hebben we straks niets meer te vertellen.
Als we klaar zijn nemen wij de auto mee. Wim en Ria zijn ook even langs gekomen en met z’n allen genieten we van de lekkere hapjes die Nel gemaakt heeft. Om een uur of negen valt Eric bijna in slaap, vanochtend was ie heel vroeg wakker. Dus we stappen op en gaan terug naar de Kockstraat. Daar toch even een kop koffie gemaakt en om half 10 zitten we in bed! Niet liggen! Verslag bijwerken en warme voeten proberen te krijgen. Gelukkig staat er een elektrische radiator waar we even de sokken op warm maken en dan zakken we toch maar onderuit onder de dekens.
De rest volgt nog, maar nog even te veel andere dingen te doen......
Abonneren op:
Posts (Atom)